Predigt zur „Kerch uff pälzisch“ von Pfarrer Walter Becker

Ma muss’es nemme, wie’s kummt! (Matthäus 6,25-34)

Ja, ihr liewe Leit do in de Owwerschd Kerch,

Mache eich kää Sorje!

Nää, ihr brauche eich werklich kä Sorje se mache: 25a Mache eich kä Sorje um des, was na se esse un se trinke un zum Läwe brauche … un aa net, was na oaziehe solle. So schdeht’s, ihr Liewe, midde in de Berchpredicht, in däm wunnerbare Biwelabschnitt vun de Vechel und de Lilje.

Un om Schluss hääßt’s nochmol zusommefassend: 31 Also: Mache eich kää Sorje!  Froon netun donn kumme die drei klassische Fraachezeiche in de Aue. Bei de Männer eher vor’m Kiehlschronk:

Was werre ma esse? Was werre ma trinke? Un bei de Fraue eher vor’m Klääderschronk: Was werre ma oazieh? Odder sogar:  Hab ich iwwerhaupt noch was zum Oazieh?

Nää, saad Jesus: 32a Schlaan eich net mit so Zeich rum! … 34 Mache eich kää Sorje um morje! Die Sorje vun heit  sinn fa heit genung. Es longt, wonn jeder Daa soi eichni Laschd hat.

Ma kännd noch ergänze: Denke positiv!  Versuche doch, mit e bissel mehr Gelassenheit des Gude und des Schääne zu sieje.  Donn werd’s eich uf jede Fall leichter falle,  aa mit de wenjer schääne, belaschdende serecht se kumme. Un ehrlich g’saad:  Do is jo aa viel Wohres droa. Ich duu ma leichda, wonn ich ’s Lääwe so oapacke un geschalde konn, wie’s ma gäniwwer trät: Mit’ra grundsätzlich positivi Grundinstellung zum nägschda Daa, zu de onnre Leit un – net se vegesse – zu ma sälwert! Moi Oma hed dodezu in ihre Glonzzeite g’saad: Ma muss’es nemme, wie’s kummt!

Speedeschdens jetzt kännde die erschde nervees werre! Alles schää un gud un zum Dääl aa richtich. Aber die gonz Woorhääd is des net! Un vor allem: Klingt des net e bissel aarich fatalistisch, schicksalshaft? Machsch da’s net e bissel aarich ääfach, vunn wääche „Sich halt mol kä Sorje mache“ – aa wonn de der Herr Jesus heegschdperseenlich zitiersch?

Velleicht is de äänd odder die onner awwer sogar schun korz vor de Schnappatmung un deed om liebschde Klartext redde: Saa mol: In wella Welt läbsche donn? Net nur, dass in Beirut die halb Stadt in die Luft gefloo is? Net nur, dass de Klimawonnel mit veheerende Konsequenzen inzwische aa gefiehlt bei uns oakumm is? Net nur, dass Gewalt in alle Ecke un Enne massiv zunemmt un ma männe kännd, es weer’n immer mehr Dorchgeknallte unnerwägs? Net nur, dass ma immer efter nur noch de Kopp schittle konn iwwer die Kaliewer Dromp…eltier un Co., die iwweraal uf de Welt on de Macht un uf ihrm Ego-Trip sin? Do solle ma uns kä Sorje mache?  S’nemme, wie’s kummt?

Un nadierlich hedda ma do noch des fatale „C-Wort“:  Corona!Känna wääß, wie sich die G’schicht mit däm seltsome Virus in de nägschde Woche un Monate weida entwickelt! Velleicht halbwägs moderat wie bisher bei uns in de Siedwestpalz, velleicht knippeldick mit’me 2. Lockdown un mit immer mehr Leit, die donn endgiltich om Limit sinn? Leit in alle Altersklasse, die net gut devukumme, weil se sich infiziert hon un ma iwwer Speedfolche wännich wääß. Exischdenze un Firme, wo wirtschaftlich uf de Kippe stehn. Dodkronke, wo nimmi hon derfe besucht werre. Junge Fomilie, wo dänne Dauerausnahmezustond dehääm nimmi auf die Reih un’s on die Nerve krieje. vum Pfleechepersonal un de Dokter in die Kronkehaiser mol gonz se schweiche – Ei, ma wääß jo gar nimmi, wo’ma oafonge un wo’ma ufheere soll! Un sich do net richtich große Sorje mache? Laafe losse … un’s nemme, wie’s kummt? Begewwe ma uns do net uf des Niveau vun dänne, wo Veschweerungstheorie pouschde un aller Bleedsinn vezappe, wo ohne Mundschutz un Abstand demonschdriere oder halt mol widda Party mache, als ob nix gewäst wär?

Ich wääß net, wie’s eich geht: Ich hab‘ in letschda Zeit de äänt odder onner Daa g’hadd, wo ich om liebschde de Kopp in de Sond g’steckt hedd – ebbes, wa’s bei mir gemäänerhond net so aarich oft vorkummt! Awwer womm’a de Indruck gewinnt, dass ma eichentlich so gut wie nix mehr g’scheit ploane konn – die Goddesdienschde fa e Värteljohr, die abgeblosne Kunfamatione, de eichne Urlaub un onnre schääne Sache, wo halt aa mol sin misse. Debei wääß ich gonz genau, dass ich uf hohem Niveau jommer: Ich hab om 1. moi Geld uffem Konto, ich bin relativ fit … un aa um mich drumerum gebt’s eichentlich nix se klaje. Awwer egal, es gebt sofa Zeide im Läwe, mochmal gonz schää long, wo äm Sorjelaschd driggt un runnerzieht. Un die im Moment g’heerd mit Sicherheit dezu … un des großflächich!

Außerdäm:  Es ist doch not-wäänich (im wohrschde Wortsinn), wenn ich vor-sorje du, um fa Nod-Zeide gewappnet se sin. Des fongt bei de Vesichrunge un moiner Sparreserve oa un heerd beim ingemachde Obst, de ingeleede Gummre unn’em ingefroorne Vorrat in der Kiehltruh uf.  Fa monche soll s’Klopapier sogar noch wichticher sin! Egal, es wär reechelrecht ve’antwortungslos, wonn ich do net e bissel vor-sorje deed.

Die Aldarläsung vorhin is sogar noch e Schritt weitergong: Onnre Leit um mich rum im Blick se hon, fa de kronk odder alt Nochbar se sorje unn’em se helfe – so wie’s e haufe, grad aa junge Leit in letschder Zeit g’mach hon – Oageschlaane und Oagekratzte grad jetzt in deere komisch Zeit widder Mut se mache, dass ma’s zusomme packe känne – des is noo’m Paulus soiner Meinung geradezu e Markezääche vun uns Chrischdemensche: Helfe liewer im onner soi Laschd se traa! So werr’na s’Gesetz, wie’s eich Jesus ins Schdommbuch geschribb hat, richdich umsetze. (Gal 6,2) Ich deed mol saa:  Faulenzer, Daachdiewe un Leit mit so’ra „Hängemadde-Mendalität“  – die känne velleicht so odder ähnlich „in de Daa rin läwe“.Awwer moins – außer mol im Urlaub -, isses definitiv net!

Nä, ihr Leit, ich glaab, ihr hon’s gemerkt und wissen des aa: 34a Mache eich kä Sorje um morje!  – ääfach wordwerdlich genumm  un aus’sem Zusammenhong geriss – des konn kein Freibrief dodefor sin,  dass ich mit de rosarod Brill, realitätsblind un ve’oandwordungslos dorch die Welt geh  un nur on moi Ego denk!Umgekehrt mache ma uns – efters als un lieb sin konn – sofa nixnutzische Sorje, Kummer, dänne ma vemeide kännde. Des sin donn Belaschdunge, uf die ma empfindlich reagiere: De äänt had Bauchweh un Dinnpiff, die onner Koppweh odder glei Migräne … unnem dridde haut’s richtich ins Kreiz rin: Schääner Gruß aus de Abteilung „Psychosomatik“!

Dääntwää steht in monche Biwelausgabe iwwer däm Abschnitt do die Iwwerschrift „Von der wahren und der falschen Sorge“. Jo, awwer komm’a iwwerhaupt so e Unnerscheidung treffe? Was sin werkliche, berechdichte … un was falsche, unneediche Sorje? Was fa Sorje sin net vemeidbar, u.U. sogar hilfreich, weil se irchendwie zum Uf und Ab im Läwe dezugeheere? Vun was fa Sorje sollt ma sich degää tunlicht ve’abschiede, weil se em kaputt un kronk un madich mache? Odder wie Jesus on deere Stelle rhetorisch frood: 27 Känne eier Sorje eier Läwe aa nur e bissel länger mache?  Nadierlich net, weer die Antwort; s’Gäjedääl is de Fall.

Dänne Gefalle dud uns Jesus awwer grad mol net. E Muschderkatalooch mit zwei Spalte 1. werkliche odder 2. falsche Sorje  –  dänne gebt’s net. Weil’a genau wääß, dass je noo Typ, perseenlichem Befinde, de Stimmung gemäänerhond usw. die gleiche Art „Sorje“  mol do un mol dort insortiert wärre deede. Nää, Jesus packt die Chose total oanerschd aa. Er macht uns se’allerschd Mut, indem er feschdstellt: Ihr,  ihr Mänschenskinner,  ihr sin unserm Herrgott so unennlich viel wert ! Des is – typisch Jesus – Zuspruch … un zwar vum Allerfoinschde!

Warum lee ich so viel … Wert … uf dänne Gedongegong? Weil ma in letschder Zeit immer mol widder se heere kriet, „Corona“ weer so e Art „Stroof-Aktion“ vun unserem Herrgott. Quasi iwwerfällich, dass die Menschheit mol widder kabiert,wer do de „Chef im Ring“ is. Garniert mit allerhond Biwelverse, in de Reechel aus’sem AT. Un wonn se gonz hard druff sin, kummt noch e Warnung hinneno: Glaabe bloß nix dänne Weicheier, die eich immer nur vum „liewe Gott“ vezehle. Basta!

Ihr Leit, ich glaab aa net, dass unser „Herrgott“ immer nur „lieb“ is. Monchmol is’sa ma e Rätsel, un ich versteh ne net. Es hat aa schun Zeite geb, do hab ich middem rumgezofft. Awwer egal wonn und wie, soviel hab ich kapiert: Der Gott, jedenfalls der, vun däm Jesus gesproch hat, des is änner, wo zu’ma halt.Wo ma des Wääch zeicht. Wo ma Mut macht. Wo mich on soi Hond nemmt un ma widder ufhelft. Awwer känner, wo mich abwatscht un die Erbse zehlt!

Beispiele fa de Mutmacher-Gott gefällich? Awwer geern doch.

Nr. 1:   26 Gugge eich die Vechel … oa! Die sä’e net, die ernde net, un die homschdre net, weil de Vadder im Himmel fa se sorjt. Un ihr Mensche, ihr sin’em doch noch viel mehr wert als die.

Noch emol, dass ma uns net missverstehe: Des ist kä versteckeltes Alibi, fa noolässich se sin odder ve’ondwortungslos se hondle. Außerdem hon mir Mensche in der Reechel e klää bissel mehr im Kopp als nur e Spatzehern. Nä, des is e Zuspruch, wo gud dud – grad in Sorjezeite wie jetzt: Eier Gott im Himmel werd erschd recht fa eich sorje.

Nr. 2:   28 Gugge eich die Lilje oa!  Wie die wachse, ohne sich rumsequeele un Klääder se neje! … 30 Wonn sich unser Gott so super um die Blume kimmert: Wievel mehr kimmert er sich donn um eich? Was sin’na doch fa Hasefieß im Gottvedraue!

Die letschd Bemerkung is mehr als nur e flapsichi Rondnotiz! Es is e Vetrauensfraach:  Traue’na eierm Gott noch was zu? Glaawe na werklich noch droa, dassa fa eich sorje werd? Spield’a in eierm Lääwe iwwerhaupt noch e Roll? Odder is des nur so e frommes Libbebekenntnis,wo’ra eich doch eichentlich ziemlich schnurz is?

Erschd jetzt, also noo deere dreidääliche Infiehrung: 1. Ihr Menschenskinner sin Gott unheimlich viel wert; 2. er sorjt fa eich bzw. er will an eire Sorje Oadääl hon un eich aa devu entlaschde un

  1. dodezu is awwer schun e Bortsjon Gottvertraue needich – erschd jetzt werd Jesus konkreter un benennt se endlich doch, die werklich vermeidbare Sorje vor de Klääder- und Kiehlschränk, aa wonn die nur vertels odder halber gefillt sin sollde: 31b Froon net: Was werre ma esse … trinke … oaziehe? Des weer nämlich e Problem, wo bei uns gar net ufdreede misst. Zitat: 32a Schlaan eich net mit so Zeich rum; des mache nur die, wo Gott net kenne.

 

Do misse ma e bissel genauer hiegucke: Es gebt sehr wohl Mensche auf deere Welt, un net grad wännich, wo sich net nur froon: Was solle ma heit esse? Sondern eher: Wo solle ma ebbes zum Esse hernämme? Die känne do net gemännt sin, was allää schun de Noosatz erklärt: 32b Eier Vadder im Himmel awwer wääß, was na brauche. Nämlich: Die Nahrung, s‘ Esse un Trinke, aa die Klääder ebbes zum Oaziehe, dorchaus aa ‚was Schäänes, wo’ma Spaß droa hon derf wie om’me bunde Feldblumestrauß. Die Sorje um Lääwensmittel im weideschde Sinn stellt unser Herrgott definitiv net in Abrede. S‘ falsche Sorje fongt awwer dort aa, wo’s Esse un’s Trinke, die Klamodde un’s Materielle iwwerhaupt

unsa gonzes Denke und Streewe bestimme: des immer mehr, immer noch mehr, immer weiter un he’er naus, immer giericher, immer iwwerdrehter un verrickter!  „Mir werr’n des Kind schun schaukle – mir hon alles im Griff!“

Un genau do schließt sich fa mich de Kreis: Wonn ich so denk un läb un männ, ich weer’s Maß aller Dinge – donn brauch ich kä Gott mehr, donn kumm’da nimmi vor! Beschdefalls noch donn  odder donn widder, wonn’s richtich ons Ingemachte geht! Awwer oasunschde hadda Museumsstatus,  is’sa e Relikt vun sellemols, der soi beschde Zeide hinner sich hat un noo däm soim Wille fa uns immer wennjer froon.

Genau des is awwer die äänzich Forderung – ja, tatsächlich! – die Gott on uns hat un die uns Jesus om Schluss ausrichde dud: 33 Sorje eich s’allerschd dodrum, dass na soi Wille fa eier Läwe akzeptiere; donn werd’a eich all des gewwe, was na noch brauche.

Genau des muss awwer widder in unsa Kepp rin: Noo Gottes Wille fa unsa Läwe, fa unser Gesellschaft, fa unser Zukunft se frooje ,

sich dodriwwer nei Gedonge mache.

Vellecht is dodezu jetzt de „Wink mi’m Zaunpfahl“ oagebrung … un der is gemäänerhond net se iwwersiehe! Vellecht is „Corona“ so e Art „konschtrukdiver Warnschuss“, dass endlich Umdenke oagesagt is: Hegschdi Eiseboahn fa e radikali „Umkehr zum Läwe hie“, die dänne Noame vedient.

Ihr Liewe, ich hab die letschde 3 Sätz mit viel Bedacht formuliert … vorsichtig jedes Wort uf die Gold-Woo gelegt. Un ich mecht net, dass aa nur änner vun eich notheer hääm geht un vezappt, de Parre Becker hedd vun de Corona-Pondemie so gesproch als weer se  Gottes Strofgericht! Ich hoff‘, des is deitlich wor  un des känne’na ausenonner halde.

Ma muss’es nemme, wie’s kummt – wonn de nur e fadalistisch-schicksalshaft-resignierender Satz weer, wo die Verzweiflung aus alle Knopplecher rausguckt – donn kännde ma inpacke un dänne Gott, wo soi Leit abwatscht, on de Garderob abgewwe odder in die Eck stelle.

Ma muss’es nemme, wie kummt – womma awwer die Situation, wie ma jetzt hon, oanemme, heegschd ve’antwortlich domit … un mitenonner … umgehe, donkbar sin fa jeda noch klänne medizinische Fortschritt un iwwerhaupt fa alles, was sich aa zum Gude wänne duud, un net zuletschd aa unser Gott gonz nei in de Blick nemme, bei dem ma aa unser Sorje ableje känne – donn kriet der Satz e gonz onnrer, e positiver Beigeschmack. Ma muss’es nemme, wie kummt … ja, packe ma’s oa!     AMEN.

Schreibe einen Kommentar